De geleide loonpolitiek was een economische aanpak die in Nederland kort na de Tweede Wereldoorlog geïntroduceerd werd. Gedurende de wederopbouw (vanaf 1945) en de periode van de Rooms-Rode coalitie (1948 tot 1958) onder premier Willem Drees hield de overheid als ‘leider’ toezicht op de loonontwikkeling.
Loonsverhogingen werden hierbij door de overheid alleen toegestaan als zij door een productiviteitsverhoging konden worden gerechtvaardigd. Dit om de concurrentiepositie ten opzichte van andere landen te kunnen handhaven. Ook stelde de staat zichzelf ten doel om werkloosheid zo veel mogelijk uit te bannen, er werd gestreefd naar volledige werkgelegenheid. Vanuit deze twee doelstellingen matigde de overheid de lonen.
Zie ook: welvaart, volledige werkgelegenheid, arbeidsproductiviteit, werkloosheid, loonmatiging. Vergelijk: loon-prijsspiraal.
 Tip anderen
|
